Als ik voorbij een verkiezingsbord wandel, en al die prachtige koppen van politici zie
hangen, meestal met een geweldige slogan erbij die op een gebalde manier hun programma samenvat
(d.w.z. doorgaans totaal inhoudsloos), dan kan ik het niet laten om mij in te beelden hoe
die affiches er zouden uitzien als politici iets eerlijker zouden zijn. En dan stel ik mij dat
ongeveer zo voor:
Op 18 mei werd aan de K.U.Leuven door de vicerector voor onderzoeksbeleid
een discussie-avond georganiseerd genaamd
“Over Onderzoek”.
Acht door de vicerector geselecteerde onderzoekers kregen de kans om in zes minuten
hun ongezouten mening te presenteren over onderzoeksbeleid.
Aangezien ik niet geselecteerd werd (enkel de acht “meest in het oog springende
en relevante” opinies kwamen in aanmerking) zal ik de
slides van m'n presentatie
dan maar hier zetten.
LSP-
PSL
komt in heel het land op. In Vlaanderen komen we op voor kamer en senaat
onder de naam LSP. Ikzelf zal de Leuvense kamerlijst trekken.
Iedereen die in Oost-Vlaams-Brabant woont kan dus op mij stemmen.
“Doen!” zou ik zo zeggen.
In Brussel en Wallonië komen we met LSP-PSL op in een
links front genaamd
“Front des Gauches” samen met 5 andere klein-linkse
partijen. Enkel de PTB doet niet mee (zoals gewoonlijk).
Onze
verkiezingsaffiche is voor de gelegenheid
tweetalig en zullen we overal in het land gebruiken.
De boodschap is duidelijk: genoeg communautair gezever.
Al dat
geleuter over BHV
dient vooral om de aandacht af te leiden van de echte problemen
en om de werkende bevolking tegen elkaar op te zetten. De economische crisis
en alle sociale problemen zijn veroorzaakt door een decennialang neoliberaal beleid.
Welke regering het ook wordt, na de verkiezingen zal men gewoon dat neoliberaal beleid
verderzetten. De armen zullen armer worden en de rijken rijker.
Zoals gewoonlijk dus.
Stem nuttig, stem op een partij die tegen de stroom ingaat!
Gisteren ben ik op het Leuvense documentaire-filmfestival
Docville
gaan kijken naar de première van
The Shock Doctrine,
een documentaire gebaseerd op het
gelijknamige boek van Naomi Klein.
The Shock Doctrine analyseert de strategie van het hard-core
neoliberalisme
van
Friedman,
Pinochet,
Reagan en
Thatcher.
Die strategie is gebaseerd op een soort schoktherapie.
De schokken kunnen op verschillende manieren ontstaan:
met opzet — staatsgrepen (
Chili),
oorlog (
Falklands,
Irak) —
of “per ongeluk” — aanslagen (
9/11),
natuurrampen (
Katrina,
tsunami).
In elk geval, de kunst is om er snel bij te zijn en van de verwarring gebruik te maken
om in sneltempo keiharde neoliberale maatregelen door het strot te rammen van
de bevolking (desnoods door de resterende tegenstand bloedig te onderdrukken).
Zowel het boek als de documentaire zitten heel goed in elkaar en zijn absoluut aan te raden!
