Men heeft het lang proberen stil te houden, maar het is nu eindelijk onthuld:
Bart De Wever en Elio Di Rupo zijn in feite familie van elkaar!
De halfbroer van Elio Di Rupo is namelijk een oom van Bart De Wever,
en hij heet Balio Di Wevo (zie foto hiernaast).
Balio werd geboren in 1943 in het pittoreske Italiaanse dorpje Predappio
ten gevolge van een kortstondig maar intens amoureus avontuur tussen
de moeder van Elio Di Rupo en de grootvader van Bart De Wever, Dolf De Wever,
die toevallig op vakantie was in dat dorpje.
Hij is later samen met zijn moeder geëmigreerd naar België
en woont nu in Brussel. Balio is perfect drietalig (Nederlands, Frans, Italiaans)
en hij richtte samen met twee achterneven
het reclamebureau
Di Wevo & co. op in 1982.
De eerste jaren waren moeilijk voor
Di Wevo & co., maar na verloop van tijd
gingen ze zich met succes specialiseren in politieke campagnes en
image-building.
De welgekende rode strik van Elio Di Rupo was de doorbraak waarmee
Di Wevo & co. zich op de kaart kon zetten als dé referentie op gebied van
politiek kleding- en stijladvies.
Sindsdien is
Di Wevo & co. niet meer weg te denken in de wereld
van de politieke handelsmerken.
Bekende creaties van
Di Wevo & co.
zijn onder meer de groene bril van Geert Lambert,
het “spleetje” van Guy Verhofstadt
en de vierde onderkin van Jean-Luc Dehaene.
Balio Di Wevo is tevens het brein achter de meesterlijke N-VA campagne
“Laat Vlaanderen niet verst(r)ikken”,
een campagne die ontwikkeld werd om het 25-jarig bestaan van
Di Wevo & co. te vieren.
De gevatte woordspeling
“verstikken” / “verstrikken”
communiceert een gedurfde communautaire boodschap, en dat
met een subtiele knipoog naar het allereerste succesverhaal van
Di Wevo & co.,
namelijk de strik van Di Rupo.
Met deze erg geslaagde campagne was de groeispurt ingezet voor N-VA,
zodat ze uiteindelijk in 2010 de grootste politieke partij van België werden,
op de voet gevolgd door de PS.
De politieke genialiteit van Di Wevo kan nauwelijks onderschat worden:
hij is de man achter de schermen die zowel Bart De Wever tot nummer 1 in Vlaanderen
heeft gemaakt als Elio Di Rupo tot nummer 1 in Wallonië.
Nochtans is zijn persoonlijke politieke ambitie behoorlijk bescheiden.
Zo stelde hij onlangs in een interview:
“Politiek interesseert mij eigenlijk niet, zolang er maar
genoeg politiekers zijn die willen betalen voor mijn stijladvies!”
Gelukkig zijn er in België politiekers genoeg, en hun welverdiende
partijdotaties worden goed besteed aan ondernemende creatievelingen zoals Balio Di Wevo.
Electromagnetische straling — in de volksmond ook wel “licht” genoemd —
heeft een frequentie en een golflengte. Hoe hoger de frequentie, hoe lager de golflengte.
Zo rond de 500 TeraHertz is er een strookje
zichtbaar licht, al de andere straling is
onzichtbaar, maar daarom niet minder nuttig.
Alles onder de 300 MegaHz zijn “radiogolven”,
daarna (tot 300 GigaHz) noemen we het “microgolven” (die worden gebruikt in uw GSM en microgolfoven),
en dan komt het infrarood licht.
Daarna dus dat strookje zichtbaar licht, en als je dan de frequentie nog verder verhoogt krijg
je allerlei kankerverwekkende straling zoals
ultraviolet (UV) licht (tot 30 PetaHz), Röntgenstraling (tot 30 ExaHz),
en tenslotte gammastraling.
De kleur van licht wordt bepaald door de frequentie.
Helemaal links in het zichtbaar spectrum is er rood, helemaal rechts is er blauw en violet:
In onze perceptie zien we kleuren als een gesloten cirkel waarbij “les extrèmes se touchent”.
Hoewel in de realiteit rood en violet de twee (zichtbare) kleuren zijn die het verst uiteen liggen, zijn
ze in onze waarneming dichter bij elkaar dan pakweg rood en groen.
Niet alle kleuren zijn
spectrale kleuren (d.w.z. zijn te produceren als licht met 1 frequentie).
Alle kleuren tussen violet en rood worden
extraspectrale kleuren genoemd: er is geen enkele frequentie
van licht die zo'n kleur heeft. Extra-spectrale kleuren kan je maken door rood licht en blauw licht te mengen.
Politieke partijen worden vaak met kleuren geassocieerd.
Rood is links, blauw is rechts. Groen is noch links, noch rechts (maar averechts).
Aan de logo's van de partijen kan je zien welk imago ze zich willen aanmeten:
SP.a is natuurlijk rood, CD&V is oranje-geel (met een vleugje grijsblauw),
Vlaams Belang is geel-zwart (al zijn dat natuurlijk ook gewoon de kleuren van Vlaanderen),
Groen! is groen (al verwijst dat natuurlijk vooral naar de plantjes),
en Open VLD is blauw.
Nu ik er even bij stilsta:
het schizofrene karakter van de inmiddels verdwenen
Sociaal-Liberale Partij
kwam voor de kenners reeds duidelijk tot uiting in de keuze voor extraspectrale kleuren in haar logo.
Bon. Imago dat is één ding, maar de realiteit is natuurlijk iets anders.
Zoals ik hier al
enkele
keren
heb geschreven, is er in de politiek een fameuze
blue shift (blauwverschuiving)
aan de gang.
Zowat alle grote partijen zitten vandaag in de praktijk in het ultra-rechtse kankerverwekkende UV gebied
(met uitzondering misschien van Groen! en SP.a, die eerder ergens tussen turquoise en indigo zitten).
Mensen kunnen ultraviolet licht niet waarnemen, maar
ratten
en
mestkevers
kunnen dat blijkbaar wel.
Dat verklaart veel.
Veel partijen zijn dus zo rechts zijn geworden dat hun echte kleur zich niet meer in het gebied bevindt
van (voor mensen) zichtbaar licht. Helaas betekent dat niet dat ze onzichtbaar geworden zijn.
Integendeel, zowel voor het electromagnetische als voor het politieke spectrum geldt:
hoe meer naar rechts, hoe hoger de frequentie... waarmee ze met hun kop op TV komen!
Zoals
vorig jaar zijn de bestaande stemtesten nogal waardeloos
aangezien er maar een beperkte deelverzameling van de politieke partijen aan bod komt.
Dat is zoals een verfwinkel waar de verkoper kleuradvies kan geven over alle kleuren tussen lichtblauw en donkerbruin.
Zeer nuttig als je graag je muren in donkerpaarse tinten wilt gaan verven, maar voor alle anderen geeft zo'n verfwinkel
dus nogal een slechte
service, als je het mij vraagt.
Enfin, zoals
vorig jaar heb ik dan maar zelf een stemtest gemaakt.
Tien vragen (de eerste 6 zijn eigenlijk min of meer overgenomen van vorig jaar), elf partijprogramma's, twaalf keer klikken (de klik naar deze website meegeteld)
en je weet op welke partij te stemmen. Ter informatie: mijn eigen voorkeur heb ik telkens als laatste optie gezet.
STEMTEST 2010
