In tegenstelling tot de VS heeft Japan een bijzonder goed uitgebouwd
netwerk van openbaar vervoer —
het enige probleem ermee is dat het grotendeels geprivatiseerd is
en dat alle uitbaters hun eigen ticketten en tarieven hebben.
Dat maakt de dingen niet bepaald eenvoudiger.
Alleen al in Tokyo zijn er bijvoorbeeld twee verschillende
metro-bedrijven, 9 grote treinbedrijven en een stuk of 20 kleinere.
Toen ik voor het eerst de kaart van het metro-netwerk in Tokyo zag, moest ik
wel even slikken.
Ter vergelijking: hier is een kaart van de Brusselse metro
(inclusief lijnen 3 en 4, wat eigenlijk trams zijn en geen metro):
En hier is een kaart van de metro in Tokyo:
In vergelijking met België is het openbaar vervoer in Japan
ook veel stipter.
Treinen van de NMBS hebben een gemiddelde vertraging van 9,7 minuten
(
bron).
Dat komt o.a. door technische problemen, weersomstandigheden, of
mensen die zich voor een trein gooien.
In Japan zijn de weersomstandigheden zeker niet beter — denk maar aan
typhoons, vulkaanuitbarstingen en aardbevingen — en
zelfmoord
is hier zo'n beetje de nationale sport.
Nochtans slagen de
Shinkansen-treinen
van JR (Japan Railways) erin om de gemiddelde vertraging
te beperken tot 30 seconden
(
bron).
Vrij indrukwekkend vind ik dat.
Deze maand zit ik in Tōkyō. Ik ben op bezoek bij de onderzoeksgroep
van prof. Sato, maar daarover later meer. Nu eerst iets over m'n
ervaringen tot hiertoe in Japan, het land van de rijzende zon.
Na m'n ervaringen in Californië (zie
hieronder)
is Japan wel even wennen.
In vergelijking met de VS, is zowat alles hier totaal anders. Bijvoorbeeld:
- In Amerika is er plaats genoeg, in Japan is er een tekort aan bewoonbare grond.
Japan is dus veel dichter bevolkt en alles is veel compacter.
-
Amerikanen zijn doorgaans nogal boertig op vlak van tafelmanieren
en beleefdheid. Japanners zijn in het algemeen
ongelofelijk beleefd.
- In een Amerikaans restaurant is het onbeleefd om geen fooi te geven
(als de bediening echt slecht was dan kan je hooguit
overwegen om “maar” 10% tip te geven);
in een Japans restaurant wordt het geven van een fooi als onbeleefd beschouwd.
- Een gemiddelde Japanse camionette zou in Amerika hooguit als
golf-karretje gebruikt worden; een gemiddelde Amerikaanse
gezinswagen is zo breed als twee Japanse baanvakken.
- De Amerikaanse keuken is gebaseerd op vet, suiker, en kwantiteit.
De Japanse keuken is veel verfijnder en gezonder. Er zijn weinig
Japanners met overgewicht. Japanners eten gemiddeld
2767 Kcal per dag, waarvan 86 gram vet.
Amerikanen eten gemiddeld 3753 Kcal per dag, waarvan 155 gram vet
(bron).
- De meeste Amerikanen spreken Engels. De meeste Japanners niet.
Eén ding heeft Japan wel gemeenschappelijk met de VS:
enorm grote bedrijven.
Neem bijvoorbeeld het mastodont-bedrijf
Tokyu
(
Google-vertaling).
Tokyu is nogal alomtegenwoordig. Om naar de
Ōokayama-campus te gaan neem je een premetro uitgebaat door Tokyu.
Als je het station buitenkomt zie je recht voor je een Tokyu-supermarkt,
en tegenover de Tokyu-supermarkt is een Tokyu-hospitaal.
Andere activiteiten van Tokyu zijn o.a. vastgoed, bussen,
bouwen van treinen, bouwen van gebouwen, security, hotels,
en enkele private universiteiten.
En bedenk dan dat Tokyu eigenlijk nog een dwerg is
in vergelijking met grote conglomeraten
(
“Keiretsu”)
zoals
Mitsui,
Sumitomo,
Yasuda,
of
Mitsubishi.